bir gün

Duygulardan uzak ama garip bir şekilde karşılaşmış iki tenin bir kaç gün sonrasındayım...Yanlış yaptığını bilerek nereye kadar gidilebilir bir insan...Hele bırakmak isteyip bırakamamak,daha doğrusu istek duymak istemeyip uzak kalamamak nasıl çözümlenemez bir şeydir...Ağzı olmayan geveze adam demeye başladım kendime,durmuyor çünkü kafamın içindekiler...Düşünememeyi isterdim bir müddet,isterdim kafamın tatile çıkmasını...Hele üzerine eklenen bir miktar borç,iş yükünün artması,kimseyi kırmadan üzmeden yaşamaya çalışmakta yormuyor değil.Tek fark artık pesimist ruh halinden biraz daha merkeze doğru kaymış olmam...Gülüyor yüzüm artık hafiften kahkahalar bile oluşmakta artık...Düşünürken geçmişi,güzelliklerini düşünüyorum,tavsiyedir acizane bir başkasına,her şey anlamlı ise;geçmişte kalınmış ise,güzelliğini düşün,film karesi gibi geçen zamanın ezici yoğunluğunda güzelini daha güzelini...